بسم الله الرحمن الرحیم
دیو چو بیرون رود...
نیروی ست در درونم که همیشه مدافع من است .
وقتی خشمگین می شوم حق به جانب من می دهد. به قضاوتش هیچگاه مقصر نیستم.
وقتی دلم چیزی بخواهد او هم همان را می خواهد . وقتی چیزی دلم را بزند او هم دلزده می شود. به نگاهش هیچگاه خواهش هایم تجاوز به حقوق دیگران نیست.
وقتی حال دارم کار دارم. وقتی حال ندارم بی کارم .هیچگاه چیزی را به من تحمیل نمی کند.
نیرویی ست در درونم که بسیار به من وفاداراست.
همواره در بین مردم بدنبال دشمنانی می گردم که مانع موفقیتم هستند. دیو هایی که بر خلاف این نیروی وفادار درونی؛ خواهش های مرا درک نمی کنند. موافق حال من نمی شوند موافق میل من عمل نمی کنند همیشه مرا محق نمی دانند . ضد حال می زنند. دیو سیرت تانی که به شایستگی من حسادت می کنند و مانع ترقی من می شود.
ای کاش همه مثل این نیروی درونی بودند.همواره موافق. همواره حامی. همواره همراه!
----------------
متن بالا مضحک اگر جلوه کند عجیب نیست. وقتی حقیقت را به کنایه بگویی بهتر خواری انسان را در برابر خواهش های نفسانی اش درک می کنی.
در ادبیات ما دیو مظهر زشتی و پلشتی ست. دیو در درون ماست. تا دیو خواهش ها بیرون نرود فرشته نیاید!
----------------
امام على علیه السلام : نفْس تو، نزدیکترین دشمنانت به توست.