ابن سینا چگونه از خلاقیت یک پسر بچه مبهوت شد؟!

می گویند روزی ابن سینا از جلو مغازه یک آهنگر می گذشت و مشاهده کرد یک پسر بچه به آنجا آمده و مقداری آتش نیاز دارد تا به خانه ببرد.

آهنگر به پسر بچه گفت که باید ظرفی را از خانه بیاورد تا آتش را داخل آن بریزد!

اما پسر بچه ابتکار جالبی به ذهنش رسید و مقداری خاک از زمین برداشت و در کف دستش ریخت و به آهنگر گفت: این هم ظرف! آتش را روی آن بگذار!

ابن سینا که خودش نابغه بود متوجه خلاقیت و قوه بالای تجزیه و تحلیل این پسر بچه شد و بدنبال پدر و مادرش رفت و فهمید که این پسر بچه زرتشتی ست!

بوعلی از پدر و مادر او خواست که این پسر را برای تعلیم به او بسپارند و آنها قبول کردند.

چیزی از شاگردی او پیش بوعلی نگذشته بود  که آن پسر بچه مسلمان شد و از دانشمندان  و حکماء بزرگ گردید!

نام آن پسر بچه؛ بهمنیار است!(همان کسی که اگر شنیده باشید روزی به بو علی بخاطر نبوغ بالایش پیشنهاد داد که ادعای نبوت کند و بوعلی  با یک امتحان ساده او را متوجه اشتباهش کرد!)

----------

خلاقیت و قدرت ابتکار در بعضی از انسانها بطور خدادادی بر جسته قرار داده شده است و بنظرم خداوند از طریق چنین انسانهایی علم و دانش ر ا گسترش می دهد!

اما بسیاری از ما آدمها –مثل من- دارای استعداد متوسط هستیم و شاید بصورت ممتاز نباشیم ولی می توانیم از یک روش برای رسیدن به سطح بالاتری از معرفت و دانش؛ به همدیگر کمک کنیم و آن روش«تبادل نظر» است!

وقتی آدمها با هم تبادل نظر یا «همفکری» می کنند  این قابلیت را پیدا می کنند تا برای حل یک مشکل و یا رسیدن به یک هدف از جمع مثبت خلاقیتهای گروهی- که قطعا  از عقل فردی بالاتر است- بهره ببرند.

یک حدیث زیبا و یک مثال قشنگ را برای حُسن ختام ذکر می کنم:

مثال:

می گویند اگر تو یک سکه داشته باشی و دوست تو هم یک سکه داشته باشد و آنرا باهم «تبادل» کنید هیچ چیز به شما  و او ؛ اضافه یا کم نمی کند!

اما اگر شما یک ایده داشته باشید و دوست شما هم یک ایده داشته باشد و آنرا باهم «تبادل» کنید اکنون هر دو تای شما صاحب دو ایده هستید و نه یک ایده!!

حدیث:

امیر مومنان می فرمایند:

بر خردمند است که رای عاقلان را به رای خود اضافه کند و  دانش حکیمان را به دانش خود بیافزاید!