مرتضی حیدری چهره آشنای رسانه ای برای همه است . او با گفتگوی ویژه خبری مطرح شد و بواسطه آنکه درباره موضوعات مختلف با کارشناسان و مدیران دولتی زیادی هم گفتگو کرده؛ توانمندی فکری خوبی دارد!( بهر حال قبل از هر گفتگو می بایست اطلاعاتی را از قبل مطالعه و بررسی کند تا بتواند در حین گفتگو به اصطلاح کم نیاورد!)
-----------------
چندی پیش جمله جالبی درباره نحوه ارزشگذاری مدیران دولتی از دیدگاه او دیدم که گفته بود:
«به نظر من ملاک ارزشگذاری به یک مدیر دولتی این است که اگر در دولت نباشد آیا بخش خصوصی حاضر است به او کار بدهد؟!
ملاک اصلی میزان اعتبار یک نفر در بخش خصوصی است وگرنه با پول و امکانات دولت همه می توانند مدیر باشند!!»
بنظرم حرف درستی ست! مدیری توانمند است که بتواند با منابع محدود بخش خصوصی و با دست و پنجه نرم کردن با قوانین و مقررات دولتی، هدایت یک گروه تجاری یا صنعتی را به عهده گیرد.
البته هم در مدیریت دولتی و هم در بخش خصوصی کشورمان متاسفانه نیروی انسانی(به عنوان منابع تحت اختیار)نقش دوم را بازی می کند و اهمیت سایر منابع بیشتر است!
به نظرم علت اصلی عدم پیشرفت سریع در هر دو سیستم نیز همین است!
شرکتهای بزرگ و کمپانی های عظیم همواره بر اثر بهره گیری از نیروهای زبده و خلاق به مسیر های میانبر دست می یابند و ایده های جدید و خلاقانه توسط همین نیروی انسانی طراحی و به اجرا در می آید درحالیکه از نگاه سیستم دولتی؛ اکثریت نیروی انسانی نانخور اجباری دولت هستند و در سیستم خصوصی ما نیز از نیروی انسانی؛ بیشتر بهره کشی ظالمانه می شود تا استفاده خلاقانه!!
در واقع مدیران ما به نیروی انسانی مشابه پیچ و مهره های مکانیکی نگاه می کنند که باید بهم متصل شوند تا کارها روند خود را طی کند؛ درحالیکه انسان صاحب اندیشه است و با خلاقیت فکری خود می تواند فرآیندها را اصلاح کند و یا تغییر دهد.
++++++++
++++++++++++++
دو فرمول:
1
اعتبارات تخصیص یافته -که شاید جذب شود- !+
دستورات دیکته شده!+
پروسه های عریض و طویل اداری+
کارمندان همیشه ناراضی
مساوی با= مدیریت دولتی
2
اعتبارات محدود مالی- بسته به قیمت سکه! یا آهن! یا...- +
تصمیم گیری های فرصت طلبانه+
پیچاندن قوانین و مقررات دولتی+
ضایع شدن حق کارگر
مساوی با= مدیریت خصوصی