بخشی از نصایح پدرانه مولا علی علیه السلام به فرزش امام حسن علیه السلام که طی نامه ای به ایشان گفته است:
«پسرم! بدان تو برای آخرت آفریده شدی نه دنیا! برای رفتن از دنیا نه پایدار ماندن در آن!
برای مرگ! نه زندگی جاودانه در دنیا که هر لحظه ممکن است از دنیا کوچ کنی و به آخرت برسی!
و تو شکار مرگی هستی که فرار کننده آن نجاتی ندارد! و هرکه را بجوید به آن می رسد و سرانجام او را می گیرد!
پس از مرگ بترس !
نکند زمانی سراغ تو را بگیرد که در حال گناه یا انتظار توبه کردن باشی و مرگ مهلت ندهد و بین تو و توبه فاصله اندازد که در این حال خود را تباه کرده ای!
پسرم!
فراوان بیاد مرگ باش ! و به یاد آنچه که بسوی آن می روی! و پس از مرگ در آن قرار می گیری!»
----------------------------------
کامتان در این ایام خجسته شیرین باد!( امیدوارم با یادآوری مرگ؛ کامتان را تلخ نکرده باشم!)
هرچه فکر کردم هیچ عیدی بهتر از نصایح امیر المونین ندیدم و از بین نصایح ایشان جمله ای را انتخاب کردم که غبار را از فکرمان بزداید و روح مان را صفا بخشد و اشک را بر چشمانمان جاری سازد!
در این روزهای مبارک از خدا بخواهیم عیدیمان را بیداری روح های خفته مان قرار دهد و در سایه «یاد مرگ» و رویدادهای آن زمان سخت و تلخ؛ قساوت از قلبهایمان برود و غفلت از ذهن و فکر ما رخت بربندد که هیچ چیز مانند یاد مرگ انسان را بیدار نمی کند
که گویی مولا به ما فرزندان معنوی اش فرموده است:
«پسرم! فراوان بیاد مرگ باش!!»