بسم الله الرحمن الرحیم
این که کمال نیست!
گفته شده که به عارف نامی ابو سعید ابوالخیر گفتند:
خبر داری فلان کس به آن درجه از کمال رسیده که روی آب راه می رود؟
در پاسخ ابو سعید گفت:
این که کمال نیست! قورباغه هم روی آب راه می رود!!
باز به او گفتند: فلان کس دیگر کمال بالاتری دارد و در هوا راه می رود!
در پاسخ گفت: این هم کمال نیست! پرندگان هم چنین کاری انجام می دهند!
باز گفتند: شخص دیگری را می شناسیم که در زمان کوتاهی از این طرف دنیا به آن طرف دنیا می رود! آیا این هم کمال نیست؟
ابو سعید گفت: شیطان هم چنین قدرتی دارد که سریع از این طرف دنیا به آن طرف برود! پس این هم کمال نیست!
همه گیج شدند و گفتند پس کمال چیست؟!
ابو سعید گفت:
کمال انسان در آن است که در ظاهر با مردم باشد و با آنها معاشرت کند و داد و ستد نماید و گفتگو کند و ..... اما در درونش لحظه ای از خدای سبحان غافل نباشد!------------------------------------
اگر کسی گوشه گیری را انتخاب نماید خیلی راحت می تو اند مرغک دل را بطرف زینتها و رنگ ولعابهای گوناگون دنیا پرواز ندهد!
اما اگر کسی بخواهد در میان مردم باشد و با خنده آنها بخندد و با غم آنها اندوهگین شود و خلاصه در بیم و امید و در تجارت و رفاقت با جمع و جامعه هم داستان باشد؛ خیلی سخت است که دل به زینتهای دنیا نبند بلکه دل را به دلدار حقیقی پیوند زند!
----------------------------
در دین ما به عزلت و گوشه گیری توصیه نشده و بلکه بالعکس به جمع گرایی هم سفارش شده اما این هم بدان معنا نیست که در هر محیطی حضور یابیم و با هر جمعی هم داستان شویم!